Düşlerimi Gökyüzüne Gömün!.Çıkışı olmayan bir kapıya yolculuktu gidilen Kucaklarda umut, koca yüreklerde som/altın Kim çözer kansız kefenlerin susturulmuş dilini! Yandı yürekler, kimdir geceyi üstümüze örten! Karbon monoksit öldürdü beni anne, yaşım 15 Dışarıda yağmur varmış, ben mayısta üşüyorum Bu haykırışlar, siren sesleri niçin! Neyin bayramı Yüzüm kirli, çıkamadım gün yüzüne, düşüyorum! Güneş ile vedalaşıp dalardık derinlere, vakit tamam Çiçek yetişmiyor yer altında, karanlık yaşam seyran Biriktirmeyin yaslarınızı, ciğerimiz yanıyor hey anam Örtün madenlerin kapısını, içerisi nicedir toz duman! Kâğıtlar yetmiyor ölümlere, yorgunluktan kapandı göz Ruhlar derin uykularda, soğuk odalarda uyur mu ki öz! Gönlümüz delik deşik, ulusal yasa bile akıl ermiyor söz Hangi ekmeğin katığıdır kan, kara tabutlarda matem köz Çığlıklar tükendi, umutlar tükenmedi, duvarda kara resim Babasız kaldı çocuklar, rüzgârın koynunda ölümün nefesi Hangi güneşi astınız yer altına, umut ise mutluluğun sureti! Saati ayrılığa kurar madenciler, bunun için boyarlar yüzlerini Düş ektik toprak altındaki kırlara, hangi bahar çiçeklenir ölüm! Acımız büyük, hüzün kaderle nikâhlı, yüreği kapkara bir zulüm Devrik bedenlerde şaşkın nida, gözyaşı bu oyundaki hangi bölüm! Kaderle anlaşmamız bozuldu dostlar, düşlerimi gökyüzüne gömün!. Selahattin YETGİN |