Kan kokar caddeleri artar ölümler
Gün batarken dağlarında şehrimin
Isıtmıyor ki beni slogan ateşli cansız terim
Orucumu nefret nidalarıyla bozuyorum
Sokakları suskunken şehrimin

Yoksulluk doğmadan çöker sokaklara
Tutmuş köşe başlarını köstebekçe hıyanetler
Horuzu erken öter altı patlarımın elimde
Ve sırtından vurur ölüm anda ecel/siz
Sustukça sahte kahraman tüner lâl-ı kentte
Sokakları suskunken şehrimin

Yağmur damlaları kurşuni militan sevd/asıyla
Ecel kıstırıp vijdanımı cami avlusunda yakalar
Ağıtlarda ölümsüzleşir nefessiz soğuk bedenler
Fakat sen yaşarken çoktan öldün kendi şehrinde
Şehir öl/dürdükçe defterinde sen yaşadın içinde
Sokakları suskunken şehrimin

Bir hoş sada sürer çin çin camın şakırtısı
Yada cafa çeker yaralarım dinmez kırıntısı
Parlemet mavisindeyim yalnızlığım yine suskun
Suskunsada dinmiyor ya yüreğimin tıkırtısı
Sabrımı çekiç bilip yaşama çivilendim
Yokluğun girdabındaki can sıkıntısıyla
Ve sokakları hala suskun şehrimin