Nerede servetim, nerede malım,
Nerede kazancım, nerede canım.
Bir direm koymadı, aldı tüm varım,
Neyim var neyim yok… Aldı ha aldı…

Amirler memurlar, saldı üstüme.
Rezil rüsva etti, eşim dostuma.
Şimdide göz dikmiş, deri postuma.
İliğime kadar… Soydu ha soydu…

Benim vatandaşım, benim yurttaşım.
Dedin; düşündün mü, sordun mu halım.
Yediden yetmişe, öldürdün zalım.
İnsanlar canından… Bezdi ha bezdi…

Bu kaza bu ceza, bir, bir üstüne,
Kalem, kalem faiz, ekle üstüne,
Vatandaş sustukça, sen git üstüne,
Bu millet soygundan… Bıktı ha bıktı…

Eğer vatandaşlık hakları buysa.
Vatandaş devlete köleymiş oysa.
Milleti soyanlar, bir utanç duysa,
Paralar pul oldu… Uçtu ha uçtu…

Çoluk çocuk yasta, sermaye sıfır.
Tas tencere bomboş, içi tam takır.
Kendini kaybetmiş, neylesin fakir,
Ölmeden mezara… Girdi ha girdi…

Yılmaz’ım ser sefil, milletim halkım,
Ne sermayem kaldı, nede bir malım,
Tabandan delinmiş, batıyor salım,
Ecele bir adım… Kaldı ha kaldı…


YILMAZ NAZLI 11.05.2014