P K KOkula gitmemiş, sınıf görmemiş. Kemale ermemiş… Azmış P K K. İlimsiz, bilimsiz, kültür almamış. Dağlara alışmış… Şaşmış P K K. Yaşamış dağlarda, in’de oyuk’da, Beslemiş kendini, kan, kin doruk’da. Yontulmamış ayı, kancık pusuda, Yatar yuvarlanır… Dağda P K K. Ne memleket bilir, nede yurdunu, Ana bacı bilmez, sıkar kurşunu, Kendi ellerinle, kazma kuyunu. Aklını başına… Topla P K K. Ardından gidilmez, hain alçağın, Seni ayartana, dönsün bıçağın, Kanına susamış, kansız yavşağın, Peşine takılıp… Gitme P K K. Dağları bırak da, insana karış, Bir meşale yak da, insanla, yarış. Sevgiyle şefkatle, sağlanır barış, Aklını kaybetmiş… Yamak P K K. Çıktığın dağlarda, kalacak leşin, Kurda kuşa yolluk, olur bedenin, Kardeşlik şereftir, sevgi servetin, İnsanlık bu değil… Anla P K K.. Yangına körükle, gidilmez gülüm, Sizin yaptığınız insana zulüm, Kanlı kurşunlarla, gelmesin ölüm, Kan ile beslenme… Azma P K K. İnsana bir insan, gözüyle baksan, Arkadan vurmasan, yüz yüze olsan, Aklından geçeni, dostane sunsan, Dostluklar bir başka… Olur, P K K. Yılmaz’ım şapşallar, yurtsuz yuvasız, Beyinler yıkanmış, sırsız, sıvasız, Bayrağını tanı, kalma vatansız, Bu vatan bizimdir… Bizim P K K. YILMAZ NAZLI 10.05.2014 |
[Önderlik]