Kazım Demir

Cinsel ilişki,
yalnızca bedenin değil,
evrenin de nefes alışıdır.

Bir çocuk gibi başlar her şey:
gözler, birbirinin içine düşer,
eller, kaybolacak kadar kenetlenir,
bir sıcaklık, bir sessizlik olur adınız.

Dudaklarınız,
birbirinin hatırasına döner,
her öpüş bir dua,
her nefes bir yankıdır —
yıldızlardan kopup gelen bir titreşim gibi.

Omuzlarınızda yorgun bir dünyanın
huzuru dolaşır;
teninizin altında ırmaklar akar,
ışıkla dolu, kadim bir toprak gibi.

Ayak tabanlarınız değdiğinde
yerin kalbi atar.
Vücutlarınız sürtündükçe
zaman çözülür,
gökyüzüyle yer birbirine karışır.

Bir öpücükle
sonsuzluk bölünür,
bir nefesle
yeniden doğar evren.

Kucaklaştığınızda
tanrılar sessiz kalır,
rüzgâr bile nefesini tutar.
Ağızdan ağıza taşınır
bir meyvenin tadı,
bir ömrün anlamı.

Ve cinsel organlarınızın dokunuşunda
sadece beden değil,
tüm geçmiş ve gelecek
bir noktada buluşur.

O anda,
iki değil,
tek bir ruh olursunuz:
çocukluğunuzun bahçesinde
yeniden çıplak,
yeniden saf,
yeniden sevgiyle doğmuş.

Müzik uzaklardan gelir,
belki bir caz melodisi,
belki kalbinizin atışı —
ve siz,
birbirinizin göğsünde
zamanın dışına düşersiniz.

Uykuya değil,
ışığa dalarsınız.