Kazım Demir

Kaybettik savaşı,
ABD ordusu girdi şehre
kaygısız gülümsemelerle,
cazla, kabareyle,
çikolatayla, golf sopalarıyla.

Okinawa dışında
hiçbir toprak alınmadı,
ama kalbimiz alındı.
İmparatorluk ayakta kaldı,
ama ruhu çoktan düşmüştü.

—

Bir toplum kuruldu:
ekonomik militarizmin,
akran baskısının,
kör demokrasinin,
dinsiz kapitalizmin üstüne.
Birey ve aşk,
aile ve özgürlük
birbirine çarpıp durdu
sessiz bir iç savaşta.

—

Sonra sarsıldık yine:
depremle,
salgınla,
yapay zekânın soğuk nefesiyle.
Toplum bir pupaya kapandı,
canavarlaştı,
başka bir şeye dönüştü
gözlerimizin önünde.

—

Ve biz sorduk kendimize:
Biz kimiz?
Nereden geldik?
Ne yapıyoruz?
Ne görüyoruz, ne duyuyoruz,
ne kokluyoruz, ne tadıyoruz,
ne dokunuyoruz, ne hissediyoruz?
Hangi şarkıyı söylüyor,
hangi kitabı okuyoruz?

Sen kimsin?

Başını kaldır.
Gözlerini aç.
Ağzını aç.
Ve beynini susturup,
ruhundan gelen tek cevabı söyle.