ANNEM...
Beni doğurup büyüten annem,
Gecem gündüze neden dönmüyor, Dünyam karanlık,ışımaz annem Benim yüreğim neden sönmüyor... İyilik ettim, acılar biçtim, Bunca çileyi boşuna çektim Kötü günümde yanımda sendin, Tanrım yüzüme bakmıyor annem Elini uzat, çıkayım düze Ninniler söyle yatayım dize Hasretim yüze, hasretim söze Bebeğim diye uyutsan annem Gülen yüzünden gülleri derdim, Tatlı sözünle kendime geldim, Sesini duydum, azaldı derdim Mutluluk buldum yanında annem... Yanarsam korum, seni eritir, Ağlarsam yaşın sele dönüşür Boğulur sesin, yüzün buruşur, Kurbanım sana, üzülme annem... İyi ki varsın gölgen yetiyor, Dilde duamsın tanrım biliyor, Kazım yaşamın sana adıyor, Varlığın bana yetiyor annem... (Cennet mekanının baş köşesinin sahipleri annelerdir...) KAZIM DOĞAN 08.05.2010 |
Duygu yüklü güzel bir anne şiiri,
Serap hanımın da iyi yorumlamış, her iki gönül dostunu kutluyorum.
Sağlıcakla...