İstanbul AğlıyorCaddeler kalabalık, Sokaklar dar Yalnız kalmış Hüzünlü dağlar. Bir başka esiyor Akşamları rüzgâr Bulutlar ağlıyor, İstanbul ağlıyor… Adını unutmuş Eser yok kendinden Gidiyor hep ümitsizlik peşinden. Gençliği gitmiş Dert akıyor yüzünden Genci, yaşlısı ağlıyor… Deniz ağlıyor, kum ağlıyor İstanbul ağlıyor… Gündüzleri uykuda Geceler hep koşturmada Minareler haykırıyor; Haydin kurtuluşa! Camiler boş, sokaklar dolu… Camiler ağlıyor İstanbul ağlıyor… Tarihi anlatıyor saraylar. Sahibinde kalmamış yalılar… Gelip, gitmekle bitmiyor yollar. Yollar yorgun. İnsanlar yorgun. Yollar ağlıyor. İstanbul yorgun. İstanbul ağlıyor… Yüksel Ağlar |