Annem

Bir gece yarısı uyandığımda;
Karşımda bekler dururmuş annem
Sabah “Acıktım” diye ağlayınca;
Hemen sütümü getirirmiş annem.
Ne ümitlerle büyüttü beni
Kol kanat gerdi güvenle büyüttü,
Giydirip en güzel önlüğü bana
“Okusun da adam olsun” diye gönderdi okula.
Ben okulda dersimde, o evinde gönlü benimle,
Dört gözle bekler gelsin “Özledim” diye.
Sokağa çıkışım bir zevk
Annem kaygılı;
Kimseyle kavga etmesin diye,
Dua diyor elleri havada belli.
Çekiyor evinde elinde sabır tespihi.
Akşam olunca babası geldi mi?
Aman etmeyeyim diye şikâyet
Annem, haklıdır bak gözleri yine yaşlı.
Suç bende;
Ortalık çok bozuk hem de tozlu dumanlı.
Akşam oldu nerede kaldı bu oğlan diye endişeli.
Çok gayret ederdi olmasın hayırsız diye biri.
Eve gelince sanki dünyayı ona vermişler gibi sevinirdi.
Çok emek verdin hakkını helal et ne olur anne.
Ben ne kadar büyüsem de;
Bilirim çocuğum hala senin gözünde.
Anne gelir mi sin yine her uyanışımda,
Bulur mu yum yine seni hep başucumda.
Bekliyorum bak anne gözlerim dolu
Elim boş, yok elimde bir gül, ne de bir kır çiçeği.
Ama bak gönlümü verdim sana anne,
Özledim seni anne;
Yağmura hasret, çatlamış toprak gibi
Senin sesin gibi geliyor bana esen meltem.
Tatlı geliyor bana senin yaptığın o acılı tarhana çorbası.
Hani hem yer hem de kızardım ya,
Niye acı atıyorsun çorbaya diye.
Şimdi kızmayacağım, kızma ya da hakkım yok anne.
Özür diyorum senden, biraz geç de olsa
Ama gerçekten…
Sahi ne güzeldi senin yaptığın tavada o hamsi
Kokusu, tadı bir başkaydı sanki.
Şimdi yok o tat, hamsiler mi değişti,
Yoksa hamsiyi yapan eller mi?
Belki de ağızlarımızın tadı kalmadı, sen yoksun diye.
Anne sen yoksun yanımda
Ama gönlümde sin iyi bil ki.
Çok seviyorum unutamam,
Annem benim bir tanem…
Yüksel Ağlar




.