"oysa ben herşeye rağmen,rüyalarımda Kabe kokusunu duyuyordum "

kömür kokulu geceler karanlık sokaklara çöreklenmiş
haziran aksamlarimin ayaz soğuğunda
ataklar halinde geliyordu nefes darlığım
uykularımı bölüyordu her defasında
akşam ezanları yankılanıyordu boş sokaklarda
sonsuz aydınlığın kapıları aralanıyordu yüreğimde
ruhum semazen , şükür noktasında bedenim
haz duyuyordu tüm benliğim
herşey ortadaydı !

taşkınlıklar yapan düşüncelerim
merhamet eşliğinde yeniden iyiliklerle buluştu
buhranlara yenik düştüğünde

ezansız bir şehirde
telkinler veriyordum kendi kendime
gecenin içinde aydınlık olmuştu düşüncelerim
hoş bir seda yankılanıyordu kimselerin duymadığı
yüreğimin devrik cümleleri esliginde

şimdi tam sırası
benim gibi derbederin
ellerini semaya açmasının , gece mesailerinde
kalınlaşmış duvarlara karşı

ayrı bir koku sarar gönül odamı
kömür kokusu bırakır yerini rayıha ya
ve ben yine
rüyalarımda Kabe kokusunu duyuyorum

Gülbin Özer (Altun)
Uzakların Kızı