ANNEuslandım anne artık bebeklerimin kollarını bacaklarını çıkarmıyorum acı çekecek diye, komşunun kedisini çekelemiyorum kuyruğundan babamın peşinden yırtılan ayakkabılarımı elime alıp koşmuyorum O’ da yorgun gitgide daha az çatılıyor kaşları nedendir bilmem daha çok oturuyor o duman altı karanlıklarda.. ekmeği soğutmadan yiyebiliyorum,çorbayı üflemeden üstelik hiç kimse kırılan camı için gelmiyor kapımıza sen gittikten sonra bayramlara heyecanlanmıyor, ikinci bir el öpmüyorum komşunun çocuğunun güzel elbiselerini bile sildim aklımdan artık istemiyorum o bayramlık denen ıvır zıvır şeyleri alıp elime teker teker savurdum hüzünlerimi gönül boncuklarımdan büyüdüm büyüdükçe daraldı evimizin odaları ve daha çok sevdim bana yalnızlığı sevdiren koyu siyahları avuçlarım hızla kalınlaşıyor günden güne bu şeyin adına nasır diyorlar ben yeni duydum. gözlerimin altındaki halkalara bak istersen yada yüzüme düşen hüzünde ara kocaman oluşumu tırnaklarımla söküp söküp atıyorum hergece yanağımdaki o iki çukuru... o çukurlarda minnacık bileklerim kayboluyor, anne ; gözlerimi daha az kapatıyorum artık ağlamak; şimdilerde göz kapaklarımdan armağan yüzüme hangi cümleye başlasam ucu yanıyor sözümün, hayatıma aralanan yerlerinde. anne; sesinden adımı özledim kızarken kızaran yanaklarını arkamdan ağlayan ekmeği anne kırmızı kurdeleli pabuçlarımı ... Gülşah Gayret ... |