SEN
Senin bakışın beni çöllere düşüren
Senin bakışın çölde dervişi güldüren Senin bakışın kan kusturur ey yâr! Senin bakışınla hayat bulur âşıklar Bir bakarsın ruh ayrılır bedenden Bir bakarsın koparır beni benden Bir bakışınla gönlümden silinir huzur Bir bakışınla karanlıkta belirir nûr Sen bakışında bebek kokusu aldığım lâle Sen bakışıyla ısınıp aydınlandığım hâle Sen ki yüreğinden nûr huzmesi yayılan giz Sen ki gözlerinde yağmur bulutları taşıyan deniz Gezegenlerin pervane olduğu şemssin sen Yıldızların raks edip durduğu kubbesin sen Dünya’daki aşıkları seyrettiğim mehtabım, Uğruna dünyaları verdiğim baştâcımsın Bir gelsen huzur deryasına dalacak gemim Bir gelsen çözülecek yüreğimdeki gem’im Vazgeçtim bana dönük bir tebessümden Kır dök istersen, yanımda olsan yeter Ne yağmurlardan geçebilirim, ne senden Gözlerinden yağıp yüreğime dolsan yeter Ömür biter son bakışını alıp gitsen Ölürken yine tek hece bilirim: Sen!.. Lütfi Karabıyık |
Selam ve saygılar. .