MİLLETİM!
Cesedin ağırlığı yoruyor ruhumu
Nefsin çilesi kırıyor umudumu Ne vakit başımı kaldırsam semâya Târumar olup tutuluyorum bu belâya Gerçi korku ile ümitte görmüyorum bir beis Gel gör ki mecâlimi tüketiyor bu yeis Sonra diyorum uyan ey beden! Titre ve kendine gel ölmeden Dönüp bakıyorum beyhûde uğraş O ahmakça koşturuyor canhıraş Milletimle mâkus talihimiz ortak belki Kendine zulmediyor, öteyi unutuyor belli ki Ah diyorum, nasıl bir gaflettir bu? Nedir içimizdeki şu ölüm uykusu Uyan! Uyan ki bir nesil el bekliyor senden Âtiyi geçtim, hiç mi haya etmezsin mâziden? Peygamberin de tek değil miydi çıkarken yola? Sen hâlâ ne diye bakıyorsun sağa sola Mademki şüphen yok, Allah bize yetecek Resulün vaadettiği günler elbet gelecek, O halde kaldır sancağı düştüğü yerden Son karakol omuz bekliyor bu yiğitlerden! Halbuki nereye baksam meyyit güruhu Korkma! Bir gün dirilecek yine millet ruhu.. Lütfi Karabıyık |