MİRASYıllar ne çok zalimmiş anladım baktığımda O mahzun gözlerinde, acının izi kalmış Tüm dünyası kararmış bırakıp çıktığımda Yük ağır dizlerinde , dinmeyen sızı kalmış Can acısı benzemez elbette hiçbir şeye Hüznü doldursan sığmaz belki milyon şişeye Hasret kalmış belki de bir küçücük neşeye Türkülerden geriye, kırık bir sazı kalmış Gözyaşı ekmeğine katık olmuş sanırsın Dedim dik tut başını, sen neden utanırsın Seveni, sevmeyeni en iyi sen tanırsın Gözyaşları ardında, dilsiz avazı kalmış Acılara yenilmiş pare pare yüreği Şaşmış bütün rotası sanki hiç yok ereği Riyalardan usanmış kırılmış can direği Sıfırını tüketmiş, ona hep azı kalmış Dedim ki: Bil bunları, tapma dünya malına Paylaş canı gönülden bülbül konsun çalına Dostelimsin, diyerek tutun bir gül dalına Her gidenden geriye, üç arşın bezi kalmış |