Çelişirim Kendi Kendimle
Karanlıklar içindeyim
ay yok yıldızlar küsmüş geceye gecenin içinde yüklü kağnı ayaklarım titrer zorlanırım gelir gider döner bakarım geriye ne yardıma gelen vardır nede ışık zerresi karanlık da kaybolurum olduğum yerde yüküm ağır ay dolun gri bulutlar ardımda göz kırparım gizlice aralıklardan aya bazen çekilir yolumdan yürürüm bazen yılların yükü sırtımda akil kalmadı aslında ya sanırım yaşlılıkta var ayak tabanlarım da unuturum bazen ne yaptığımı çelişirim kendi kendimle. Cemal Karsavran |