Maryn an ölüyor.
Maryn an sevişiyor.
Yeryüzündeki yoksulluğa, kana, karanlığa rağmen ve aklına inat. Savaş lekelerinin doğal bir dekor oluşturduğuna inandığı dünya Maryn an için gösterişli bir yatak odası artık. üzerinden ipek gecelik eksik olmayan gece sinsi bir gülümsemeyle göz kırpıyor kadına tenin ruhla örtüştüğü yerde gölge oluşturamam diyor.. savaş doğaldır demek geçiyor içinden sevişmek gibidir. zamana hükmü olmayan güzellik geride kalana kadar sevişmeliyiz bu yüzden ve güzelliğe hükmü olmayan savaş bizi geride bırakana dek. ..... Hayalet bir mimarın kırık basamaklar inşa ettiği yerde adım adım uçurumu yoklarken, teninden düşürdüğü korku terle bir olup, şehvet çığlıkları eşliğinde ölümün yağlı dilinden kayıyor sonra. Maryn an susuyor. zamanın satın alamadığı kadın derisinden ayrılan her bir anıyı izlerken buruş buruş olmuş kalbinin mağlubiyetine bahaneler arıyor kadının satın alamadığı zaman, geçmişinden sıyrılmış mutlu bir çocuk gibi el sallayarak terk ediyor kadını Maryn an ölüyor. Yeryüzündeki varlığına, kanına, krallığına rağmen ve geceye inat. |