Alıştım
Bugun sensiz geçen ikinci sabah
Eskiyor amansız rüzgarlar Bir hayli alıştım sensiz pencereme Sorma Bülbül gene iğde dalında baharı müjdeliyor Dinliyorum zamanı İçimde tükenip giden nefesler gibi Ucusuyor Kayboluyor ümitli gözler Sıradan bir sabah gibi Yağıyor guneş Gökyüzü açık Telaşsız bütün yüzler Endişeye mahal vermemek için mi Tutuklandı sözler Aklımdan kosarak gittiginden beri Malum davaya bakıyorum Hani 40 ında ölen benim gibi Ah benim güzel milenam Oysa walzt ler esliğinde Döndürecektim penceremi Fransız filmlerinde Dudaklarından öpecektim Geç saatlere kadar ellerinden tutup Yolları uzatacak Son trenide kacırmanı Bekleyecektim Seninle geçmeyen zaman Büyüyor işte Yinede alıştım ALIŞTIM SENSİZ PENCEREME . . |
Yalnızlık duygusunun ve tek edilmenin acısının bu kadar güzel anlatımını kutluyorum.
Akıcı ve hissettiren bir yürek sesiydi şiir kutlarım kalemi ve yazdıran yüreği.
Hoşça kalın saygılar