SEN GİDİNCE
Gecenin sükûnetini bozar sessizlik,
Yıllanmış bir şarap gibi akarken zaman. Koyu ve ekşimsi bir acı yüreğimde… Gözlerin bir fincan kahve koyuluğunda, Ve ay ışığında kafayı bulmuş bir ayyaştır sevdam. Umutlarım hala zamane çocuğu… Kumdan kaleler yapıyor gönlümün sahiline. Ve belki de dalgalara karşı koyamadığından, Bir elma şekerinde arıyor mutluluğu. Toprak kenetlenmiş ayak bileklerime. Gidişin yüreğimden birazcık soğuk. Ve kaldırımlarda rüzgârın silemediği bir iz, Gözlerimde bıraktığın yetim bir çocuk. HASAN KARAAĞAÇ |