Çocuk Sesidinle; çocuk yanım... bir ömür geçiyor içimin düş(ünce) haylazlıklarından çocuk kalabilen yanlarımla son saklambacımı oynuyorum ellerinde rüzgar taşıyan bir sokak tarafından sarılıyor gözlerim baktıkların benim olsun diyor gördüklerin senin... cesaretimizin bileğine neşter değdirmemiştir esaretimiz diye belki böyledir diye düşünüyorum, çocuğum çünkü daha büyüyemiyorum kötülüğün telaffuz edilmediği bir doluluk avuçlarımda her günbatımı boşluğa bırakamam kendimi böylesine sarmalanmışken gözlerim baktıklarım sizin olsun gördüklerim benim... masallardan şehirler kuruyorum iki ağaç arasında üzerinde düşlerimi uyutup sallandırıyorum sus! uyanmasınlar, hissettiğim rüyalar var çünkü benim hiçbir yorumcudan tabirlerini öğrenemediğim. gaipten bir ses büyüdükçe düşeceğini söylüyor salıncaklarımın bir hesabım yok diyorum sizinle hayallerimi bana verin, üstü kalsın... herkesin payına bir saklanmalık yer düşürüyor ömrüm gökyüzünü seçmek var aklımın sonbaharında hayal edebildiğim kadar çocuğum çünkü daha büyümüyorum gidemediğim kadar gerçeğim yüzünün yamaçlarında... dinle; -bana bir yalan borç verir misin, gözlerimin sahibi gökyüzüne saklandığımı söyle, bulamasınlar beni- ellerime kavuşan yağmur tanesi yeryüzünün ilham kaynağı her şiir kendi sonunu hazırlar diyor gaipteki kahrolası ses ve her çocuk katili kendi hayalinin... peki çocukların sonunu kim hazırlar diyorum sessizlik bulvarında yapayalnız, kendim... konuştuklarınız sizin olsun sustuklarınız benim... büyümemeye yeminli bir çift gözle gözyaşı ısmarlıyorum yüzüme çocukluğun yüzü suyu hürmetine affetsinler diye kötülükleri ellerinden renk seçiyorum kalemime onların büyümüş insancıklar satır aralarında, kalplerinin yerini unutanlar geçmeyin ömründen diyorum, yakışmıyor çocukluğuma ruhlarınız paramparça hislerinizin içinde, önce kendinize k/ayıpsınız. dinle; -içimden çekip al rüzgarınla, büyümeye meyilli hislerimi sevmeyi öğret, sana kadar sayıp gözlerimi açtığımda sona kadar çocuk kaldığımda- ayrılığın vicdan muhakemesini kalemlerime ödetmeyin artık yazmaya başlamaktan çok sonlandırmak acısı var içimde büyümeyen bir çocuk ağlatmaya ne hakkınız var... -avuçlarımda saklı bir his, sancılı ellerim- yazdıklarım sizin olsun ağladıklarım, benim... Büşra Topbaşlı |
gördüklerin senin...
Bakmakla görmek arasındaki ince farkı çok güzel anlatmışsın ama bence bu şiir arabesk değil...
Çok güzel kurgulanmış ve anlamı bir bütün olarak verilmiş...
Tebrikler arabeskçi...