Yine demsiz çayın bıraktığı burukluk tadındayım.
Soruyorum binlerce kez
Neden bu denli umurumda dünya
Hiçliğin en dibine vurmuşken.
Ne umarsızım ne kayıtsız
Neden yaşamımda huzur katıksız…

Vefasızlığın gölgesindeyim
Yalnızlığın ve gölgelerin hükmünde
Her zamanki halim işte;
Yolun en başında
Yoksa geldim mi sona.
Susuyorum yine;
Susmalı mıyım,
Kime ne cevap verebilirim?
Yargılar ve sorular
Cevaplar bende saklı oysa…

Ne masumiyet ne sevgi
Yaramadı işe işte hiç biri.
Değişmiyor gidişat
Sayısız engel önümde,
Ne somut bir gösterge
Ne de bariz içinde bulunduğum boyut.

Bir hiçmişçesine
Belki hiç olmaktan da öte.
Yadsınmak ve kayıtsızlığında
Yok, sayılmak ise en acısı.
Ne bir yanılgı ne de bir yenilgi
Ne bir düş ne de gerçeğin kendisi.

İmkânsızlıklar dizili birer birer tam da önümde,
Uzatsam elimi neye yarar.
Yoksunluğun ve özlemin nezdinde,
Çözemediğim bir bilmece.
Belli düş ertesi.
Ne varsa biriken içimde
Görünmez bunca duyarsızın gözüne.

Tükenir mi umutlar,
Keşke bilebilsem cevabını,
Kavuşulur mu beklenene
Ya beklenmiyorsam nezdinde.
Olası bir yenilgi,
Sonu bilinmez; müspet belki de menfi.
Ya O’nun gözünde
Gerisi önemli mi?