SILAM, İSTANBULİstanbul, şimdi renk renktir; Sırtlar; baştanbaşa yeşil, pembe, mor, erguvan, leylâk Boğazın suları lâcivert, Güneş pırıl pırıldır, bilirim, İstanbul, şimdi masallar kadar güzeldir Ve masallar kadar uzak... Mayıs, çapkın çapkın dolaşır İstanbul’da, İnsanlar, çiçekler bir başka güzelleşir, açılır Ve damla damla gözyaşlarında Anılar vardır, dağılır... El ele sevgililer, papatya falları, Yosun kokan deniz kıyılarında aşk şarkıları, Bembeyaz kanatlarıyla martılar süzülüp geçer aklımdan, Kubbeler, minareler, avluda güvercinler... Bir İstanbul yağmuru, ıslatır, geçer düşümü, İçimde kurumuş bir çamur kalır, çatlak... Sen, ey İstanbul! Ey uzaktaki sevgili! Ne kadar zormuş meğer günleri saymak... Ünal Beşkese (VAN/1968) |
Methiye ve özlem vardı
Hoşça kalın selamlar