BENİM CÜMLEMGörülmedik bir cümleyle başladım hayata, Bir özne ve sayısız yüklem , Bildirilen işleri yapmaktan yoruldum çoğu zaman. Olumlu bir cümlenin nesnesi olamadım, Olumsuz cümleler kervanıydı seyrim… Mutluluğa her zaman uzaktım. Ya devrikti cümle sona atılmıştım, Ya da gizliydi özne hiç yazılmamıştım. Ne vakit haykıracak kadar mutlu olsam, Ne vakit bir ünlemle bitirsem kendimi, Kahkahalarıma kilitlenmişti bütün parantezler… Sana tırnak içinde hiç konuşmadım, Bilindik , eski sözlerle övmedim seni. Her vakit uzun uzun gözlerine baktım, Virgül arası cümlelerde bulmadım seni. Seni cümleden attığımda anlam ölesiye bozulurdu. Ben cümleydim ve sen benim parçam, Ögelerin e ayırdığım kalbimde , Vurguladığım en güzel anlam… HASAN KARAAĞAÇ |