Kıyabilsem SanaKıyabilsem sana Vazgeçebilsem senden Hiç özlemesem Gözlerim seni görmese her yerde Yoksun diyebilsem Yoğum diyebilsem… Uzatıp ellerimi bıksam boşlukları yakalamaktan Parmaklarım dudaklarına dokunmayı hayal etmese Yokluğunda caddeler sokaklar daralmasa İç içe girmese kaldırımlar Yüreğim sıkılmasa Gitti diyebilsem Bitti diyebilsem… Kıyabilsem sana Sevmiyorum diyebilsem Üzülmesen Sevinsen yokluğuma Ben kaybolsam kendi içimde, seni bulamasam Delicesine haykıran tellallar sussa Mavi gökyüzü hatırlamasa beni Güneş görmese, yağmur damlamasa üzerime Soğukta üşümesem, sıcakta terlemesem En kara silgi geceyi ve gündüzümü silse Sen ağlamasan Kıyabilsen bana Cennetlerde gezinsen gönlünce Beni unutsan… Suyu unutsam, çektiğim nefesi, Taktığın bereni Silsem bütün gül yapraklarından gül rengini, pembeyi beyazı Siyaha boyasam her şeyi Parçası olsam en koyu karanlıkların Kendi karanlığımda kaybolsam… Kimsesiz bir köy kursam tam senin olduğun yerde, şuramda İçinde tek ben yaşasam Seni beklemesem her evin penceresinde Kapılar tekrar açılır diye umut etmesem Aramak için hiç yürümesem… Olmuyor bir tanem Yüreğim kendinden kopuyor da Senden kopamıyor, kopmuyor Yüzünü görmediği geceye gece diyemiyor Şaşkın Hüznün saadeti kovalamasına alışamadı. İstiyor mu sanıyorsun sensizliği Sensiz çarpmayı parmaklıklar arkasında Kırıp bütün kafesleri sana koşmayı istemiyor mu sanıyorsun Gitsen de, kalsan da Gitsem de kalsam da Ah! Unutabilsem Unutabilsen… Turgut Uzdu (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |