ÖLÜMLÜ OLUŞUMLA
Neden hep pervasızca, işlerim ben her haltı
Aklımı yürütmeye, bir sebep arıyorum Ve niçin zorlar beni, bu kötü bilinçaltı Ölümlü oluşumla yaramı sarıyorum. Özümü yumuşatan, hayatın beğenisi Gözümde çoğalıp da doldurma boşluğu Biliyorum zamanla, eskiyi yer yenisi Tahammülüm yok artık çekemem sarhoşluğu. Akıl hep kötüsünü, tazeler belleğinde Hatırlatır durmadan öfkeyle yıkışımı Duayla yetinirdim, korkunun eteğinde Onca millet seyreyler, fütursuz çıkışımı. Her gece bir yalnızlık, çökerken bu kalıba İçimde ki hakikat kaçtığını söylüyor Fazla zaman kalmıyor, nafileymiş her çaba Küçük bir yalanı hep, beklemek büyülüyor. |
evet derin bir iç hesaplaşma okudum kaleminizden yüreğinize saglık kaleminiz varolsun
saygılarımla
zaralıcan