SEVDANIN KARASI SÜRÜLDÜ YÜREĞİMEBir gülüş bir öpüşle dünyam tersine döndü Gerçek aşktı insanı böylesi sarhoş eden Onun olmadığı an güneş yüzümde söndü Zannederim götürdü ardı sıra o giden Zemheri vurur cana titrerim mücrim gibi Yüreğimin düştüğü karanlığın en dibi. Elimle közü tutsam yanmam her halde böyle El yanığı geçer de yürek yanığı kalır Nerde başlar gidişler nerde bitiyor söyle Bu hüsran dağı taşı bazen de aklı alır Sabah ayazı gibi çiğ düşmüş gözlerime Silsem çapak bağlıyor kurumuş sözlerime. Ela gözüm süzüldü yar ardına bakmaktan Pişmanlık durur durur boğazıma sarılır Ellerim tütün sarı yalnızlığı yakmaktan Susmayı öğreneli dudak dile darılır Alnıma döğme gibi işlendi sanıyorum Silmeye uğraştıkça inceden kanıyorum. Yüreğim darmadağın düşle gerçek karıştı Toplasam bir kenardan dertler oluyor dere Tam geçmişle gelecek derken ilk kez barıştı Hallaç pamuğu gibi çevirdi attı yere Zakkum çiçeği gibi içimden zehir akar Dıştan güzel görünen özümde beni yakar. Körebe oynar gibi gözüm ellere bağlı Yakaladım sandığım soluyor her biçimde Duygular sevda ile ince dallara bağlı Ha koptu ha kopacak kıyameti içimde Durup durup bakarım aynada gördüğüme Sevda karası gibi gönlüme sürdüğüme. Ayvazım DENİZ |