Renklere Kırgınım
Beyaza Umutlarımı tez kirletti diye kırgınım
Siyaha kar/anlığında boğuldum diye kırgınım Maviye ruhumdaki sıkıntıyı dindirmedi diye kırgınım Yeşile deniz kızını hapsetti diye kırgınım Kırmızıya sensizlik cehenneminde yaktı diye kırgınım Sarıya güz gülleriyle beni hazana gömdü diye kırgınım Bir tek kırgın olmadığım renk var Oda kum kendi rengiyle saatindeki sessizlik zamanı Etme kırmızı,siyahı boğma har-ı mateminde Yalnızlığa gülmez ay döker yüzünde yıldızları Revan içinde ak yürekte usul usul ki asaletin onurlansın Virajında kırmızıya çelme atıp maviye göz kırptım Beyaza baş eğip siyaha restin çektim Sarıyı yol edip mor’un kamburundan kurtuldum |