Gazete yaprakları arasına gizlenmiş gibiydi hayatım
Hemen ertesi gün gündemi değişebilen
Ve üzerine atılmış acımasız manşetler
Kalbime sinsice buse kondurulan övgüler
Yanımda birikmiş bir çok köşe yazarları
Ardından düşüncesizce savrulageldikleri eleştiriler
Kalemle yazamayan, en fazla çizmeyi öğrenebiliyordu işte

Sabahın ilk ışıkları düşerken hüzünlerim dolaşıyor ellerde
Karartıyor parmak uçlarını sayfamın kenar uçları
Geçmişimle beraber taze simidin üstüne susam susam dökülüyorum
Soğuk sayfalarımı simidin sıcaklığıyla ısıtıyorum
Çayla beraber yudum yudum kalplerden geçiyorum
Bazen tozlu raflarda buluyorum kendimi
Sıcak ekmeğe sarılıyor benden gizlenen haberlerim
Her gün bir yeni tarih ekleniyor üzerime
Sayfalar çevriliyor bir bir ömrüme

Geçince beni bilen yüreklerin eline
Hayatımın bir kenarından yırtılıyor hafifçe
Kitap aralarını sıkıştırılıyor , saklanıyorum
Anlamayanların elindeyse buruşturulup bir kenara atılıyorum

Ne kadar ince bir çizgiymiş yaşamak !
Gazete sayfaları kadar hafif ve kırılgan
Kalbimde manşet manşet yankılanan düşünceler
Üzerimdeki varlığını hissettiriyor yavaş yavaş
Meğer ömrüm çeviriliyormuş benden habersiz bir bir
Okumadan kendimi okutmaya çalışmış gibiyim
Eklenirken tarihler günlerime gün gün ,
Saatler , sayfa sayfa bendeki dakikalardan eksilir
Dünya ise toprağımın altında yarını olmayan gazeteler gibi eskir