(Fi’l-kalbi mine’l-kalbi ile’l-kalbi sebila )


Ah Bine’l Aşk ki, can/canım
Ah ki; asırlar geçse de dinmeyen sevdam....
Bir muamma; Ah Mine’l Aşk/ım
İşte inleyişim ve Mine’l garaib
Çehrene esir düştüğü an gözlerim
Pervasız; yığıldım halvet sokaklarına
Mezara kadar yoldaştır sevdan bana...
Aşk-ı cezbede, yıkılacak kent şehr-i yar
Babil kuyusunda eremedim sabahına.



Dört Elif/lik med, bir nefeslik cezimdir ’’a ş k ı m’’...
Ahh uzağım da yokluğuyla yaşayan can/ım
Ben/dime yapışan ahsen/i ’’y ü z ü n , g ö z ü n’’
Yar/yanına gelmeden, misk-ü amber ahsen/in
Yüreğimin atışlarıyla ismini dem demlediğim
Tut yüreğimin sancağından ki,
Ufuk, ufuk dalgalansın ’’s e n l i d e l i’’ yüreğim
Sen; gönül dağ toprağıma padişah-ı hükümdarım


Ah Bine’l Aşk...

Gel... Ey can-ı yar/ım
Şimdi hangi harf ellerinde hangi desen,
Sessiz öptüm kokladım nefesindeki şiirlerin...
Sür/r/ benliğime bütün sendele(r)in yeşillerini
Sensizliğin, zifir/isi silinsin yüzümden
Gri gölgesinde sakladığım ’’Ah Mine’l Aşk’’ öykümün
Üç noktanın mahremiyeti (...)
Alacağım kalmasın ’’s e n d e l e r i m d e n’’
Hasret özlem/ini yaramın girdabında sakladım



Ahh ömrü/üm hayat-ı Rozerin/im
Yorgun suretimden bitmeyen farazi hayal/in
Yargıç/lar kalem kırdı soğuk bulvar ahın/da
Yitik, düş kırığı cümlelerimden,
Silik sönük satırlarımdan ’’t u t’’ ki !
Ağlamasın ’’s e n l i d e l i’’ şiirlerim...
Öp dudağın dokunuşuyla sen/ben/isi harflerimden....
Bi şiiri-su bağışla kuruyan dudaklarımın ucuna...



Ah Bine’l Aşk can/canım...
Sen sert toprağın çocuğu,
Zemheri soğuklarımın asi şairi
Yaralı yanık senli düşlerim
Ölümcül aşkın teget geçişlerinin,
Ve suskunluğa bürünmüş dilimin
Aşk-ı ’’ş a h a d e t’’ getir,
Yetim şiirlerimin otağına ki !
Ezberi bozulmamış bir ’’d u a’’ gibi okunsun....



Ahh can-ı yar/ım
Ahım suskunluğum kıyamet sabahına..!
Yedi dağın tepesinde lale ve dere,
Bir aşk-ı garibim yüzümde ’’y a s’’ elimde ’’a s a’’
Arz/ı çatlatan hicranım, aşk-ı garibin de susarım!..



Ahh şair yürekli/im can/ım
Gri buğusuna bürünmüş,
Buz tuz kokan halat şiirini kopar!
Bana suskun yeminli dilini
Suskularımın, Suskunlarının dili çözülsün
Zifiri Katran karası sensizliğin yokluğuna,
Bi sesini bağışla, tortu tutan kulaklarımın ebadı/na

Gayrı, sınama kahrımı..!
’’Ş e m’’ yandı gecelerce, hiç durdu mu pervane?
Rahlemizde Hüsn-ü Aşk din/dimi ki, ah can-ı yar/em



Ahh bülbül dili şair can/ım
Hadi, sirkele üstümden sensizlik kirini
Islat, yüzümü gözümü zemzem ’ş i i r i s u’ aşkıyla
Dar ağacında ki, asılı sendeler/im
Acının sarıp sarmalayan, tütüne sarma gözlerimi
Ihlamur kokularıyla ’ş i i ri s u’ söyle
Ki, yalın ayak düşeyim umudun yoluna...



Ahh Kays çölünde bağrı yanmış yiğit can/ım
İçin içim akıyor yaşların leyl-ü nehar...
Mahkumlara mı sorarsın siy/ahın gizemini?
Zalim şah, taşbaşı döşek mübah yolunda,
Bereket yok isminde vebal yüklü kelime..!
Zindan müebbettin de perçelenen sevdam..!



Ah Bine’l Aşk yar/yar/ım
Zühre seni anar sadece yar-ı can/ım
Semada sendin manzur sırf sanaydı nazar/ım
Gözlerimin daldığı yerden seslen narı/na
Diril karşısında, bakışla/r/ımın ey aşk-ı can-ı yar/ım.
Rozerin rengi reng-ü değişme/den degel can-ı yar/ım