Acıyı bölüşebilmenin yiğitliğine...



/ Birazdan aşklara pazarlar kurulur...
Yeni intihar taslakları, yeni cinayetler kurgulanır.
Ve bir kadın sevilir, terk edilmek için; duvarları sperm kokan bir otel odasında.
Yeni bir düş için, eski bir düş gömülür! Git gide yalnızlaşır dünya.../



I


Sevmek için önce yüreği olmalı insanın
ve bir şiiri, unutmak için onca şeyi
evet bir şiir olmalı herkesin kendini s/aklayıp, unuttuğu...


II


Her yanıyla sığ yaşanan yüreklerin avlusunda
kimisi gider her şeyi berbat eder..
kimi kalır intiharların uçurumunda
isyankar şarkılarla, samimi özlemlerde..
ama unutursun
ölümle
şiirle
inançla
duayla...

Unutursun;
üstelik insan her şeyi eksik yaşıyorken böyle
yüzünü aynalarda, kimliğini mahkemede unutursun...

III

Kalleş bir pusunun sessizliğiyle
ihanetin şakağında seni bir mermi gibi anlamlandırdım..
kirli sevgilerin simsiyah kederlerinde,
kabuk bağlamaz aşk yarası...

Yaran nerende gardaş
- hangi yara?
çok bilmenin yarası!

IV

Katillerin cinayet günlüklerinde
yüzümüzü düşürdüğümüz sularda
öfkeli bir şiir olsam gecenin terkisinde
yangını benim olsa, külü sizin...

V

Ah,
şiirlerini yitiren şair
unutmak istiyorum;
kalbimi örseleyen ve peşi sıra koştuğum bir aşkın dibe vurmuş acısını!..

/ Yeryüzünde insan, gökyüzünde kuşlar,
’melodramların kanlı oyunlarında’ figüranlar mağlup edilir.../

Bense unutmak istiyorum, çoğaltıp susuşları;
’içimde deprem enkazı altında çocuğunu arayan bir anneyi’..

İşportaya düşmüş aşkları, kürtajları
haczedilip satışa çıkarılmış insanları
cami avlularında başlayan hayatları
acımasız tuzaklara düşen çocukları
kalabalığa karışıp, çoğalan yalnızlıkları
sürgün umutları, yalancı baharları
kangren yolculukları
sorgusuz yargıları ve yargısız infazları..


/ Unutmak istiyorum
doğmanın bedelini yaşamakla ödeyenleri!../

Mazlumun yarasını
dünyanın kimsesiz yarısını
beni kendime gömen yalnızlığın ağrısını...

Unutmak istiyorum
defolu masumiyetleri
çığlıkların kıyısında kıstırılan sesleri
marjinal sayılan, yok sayılan sokak çocuklarını

Yapay okşamalarda
sahte sevgi sözcükleriyle törpülenen kadınları...
unutabilsem keşke,
gasp edilen insan haklarını
ve ihmal edilen, ihlal edilen kadın haklarını

Ve...
suçlu bir şair belleğiyle
unutmalıyım
unutulduğumu!..



(Birdal ERDOĞMUŞ)