I

hayatın soyka zamanları
yıldızlar kutuplaşıyor birbirleriyle
derin ayaz kokusu yalıyor tenini
şerefine kırdığım kadehleri
tek tek geceye çizik at be usta
ki
ay tutulacak az sonra

II

-tut yırtmacından kayanın sen de çocuk
pamuktan zıbın giydirmişler
kan sızan toprağın damarlarına

akıl bedene sığmazken
gökten yıldız örtüyorlar üstüne
şakağında ölüm kokusu
nefesinde açlık
kaldır gözlerini bak yüzüme
kaldır gözlerini be çocuk...

III

say ki
-ağlayan bebeleri açlık emzirirken
muhtaç sokaklarda
çiğ düştü gözlerine
avuçlarında nasır izi
dudağında raks eden tebessümden kayan
kırık zamanların gün artığı
....ve ben usulca yol alırken geleceğe
dizlerine düşen kirpiğin-den utandım de çocuk

IV

oysa
bizim Kordon bağımız çıplaktı
El yordamı ile bulduk gerçeğimizi
Ağlama güdülü düştük toprağa
iklimler geldi geçti üstümüzden
Karda yandı umutlarımız
Kör fenere asılıydı güneşin şavkı
Rüzgar estikçe ayyuka çıktı
Dibi delik dünyanın çarkı


Ümmü AŞCI
........ÜMA