ÇocukI hayatın soyka zamanları yıldızlar kutuplaşıyor birbirleriyle derin ayaz kokusu yalıyor tenini şerefine kırdığım kadehleri tek tek geceye çizik at be usta ki ay tutulacak az sonra II -tut yırtmacından kayanın sen de çocuk pamuktan zıbın giydirmişler kan sızan toprağın damarlarına akıl bedene sığmazken gökten yıldız örtüyorlar üstüne şakağında ölüm kokusu nefesinde açlık kaldır gözlerini bak yüzüme kaldır gözlerini be çocuk... III say ki -ağlayan bebeleri açlık emzirirken muhtaç sokaklarda çiğ düştü gözlerine avuçlarında nasır izi dudağında raks eden tebessümden kayan kırık zamanların gün artığı ....ve ben usulca yol alırken geleceğe dizlerine düşen kirpiğin-den utandım de çocuk IV oysa bizim Kordon bağımız çıplaktı El yordamı ile bulduk gerçeğimizi Ağlama güdülü düştük toprağa iklimler geldi geçti üstümüzden Karda yandı umutlarımız Kör fenere asılıydı güneşin şavkı Rüzgar estikçe ayyuka çıktı Dibi delik dünyanın çarkı Ümmü AŞCI ........ÜMA |