KADER DENEN EJDERHAGülistanın bağrını hep ayrık otu bürümüş, Yazdan kalma bir gonca gül, dal üstünde çürümüş, Yedi kollu bir ejderha, bir hışımla yürümüş; Güle vurgun bir bülbülün söküp almış canını.... O gülistan bir çöl olmuş, diken dolu bir vaha... ’Kader’ denen sevgi bilmez ve affetmez ejderha Emip gitmiş, sevmesinler diye sanki bir daha Hem bülbülün, hem de gülün sevdâ rengi kanını... Kış güneşi, hayat vermez,ümit vermez, can vermez, Bir sis basmış ki bahçeyi, ışık girmez,renk vurmaz. Ejderhanın eli midir, acımadan, hiç durmaz Zaman doldu diye çalar saatlerin çanını... Kader neden keder yazar,her sevdâya, hep,niçin? Öyle zor ki anlatması bu masalı, dil için. Çaresiz bir bekleyiş bu,bülbül için,gül için Ejderhanın emrettiği o ayrılık ânını... Ünal Beşkese |
Bazen uçurur göklerde ateşten kanatlarına alıp.
Bazen de çalar yere bin cezbeyle efkarı umuda sarıp ..
Dize dize yazdırır kalemlere
Akıtır gözyaşlarını sayfalara katre katre katre aşk ummanına dalıp
İşte böyledir aşk
Şairlerin gönlünde yuva yapmış şakıyıp duran
O narin ayakları aşkın kan rengi gül dikeniyle kanaypı duran bir bülbül
Ne güzeldi şiiriniz
Kutluyorum kaleminizi
Selamlar kalemdaşım
Sevocançiçek