kıyamet
toplanmıştı kalabalık bekliyordu hesap gününü
herkes suçluyordu zamanı; düşünürken bugünü ve de dünü oysa bilmiyordu bile; zaman kendi gücünü rüşdünün farkında olsa yakardı bir bütünü güneş ısıtmaz olmuş soğuk sarmış heryerleri kalabalık bilmez olmuş; bilinçsizce soruyor biryerleri gidecek yol yok; uçurumlar kapatmış herbir yeri ayaklarda takatde yok mecalde götüremez ki hiçbir yere liderlerin hepsi çekilmiş sinmiş bir köşeye zira bu topluma hükmetmeye çalışmak bile nafile zinhar birisi tevessül edecek olsa bu niyetle hiç durmazlar ezerler; alışkınlar adam ezmeye şuursuzca gelinmişti ince uzun köprüye mecburiyetten olsa gerek sırayla çıkıldı köprüye çoğunluk zorlukla yürüdü sendeleyip düştü ateşe kimisine kolay geldi koşarak gitti sevgiliye |