Çay Tütsülü İlkbahar
Seni yada düşürür dem be dem erguvanlar.
Katre katre süzülür gamzenin albenisi. Yalnızlık bestesini ruhunda duyan anlar. Her dem Leyla sürmesi çaydanlığın som isi. Yokluğunda bilesin çay tütsülü ilkbahar. İçimizdeki ukde sana dair her mevsim. Demlik ile semaver yoldaş hayalimize. Bardağın kenarında dudağındır eşsiz im, Karışırken ıtırın gönlümüzdeki ize. Kulakta çınlar sesin çay tütsülü ilkbahar. İpekten bir bohçada anıların yumağı. Işıl ışıl gülüşün eskimeyen yadigar. Hatıra atlasında işlidir aşkın ağı. İcazet vermedin ki diyemedim sana yâr. Gül kokulu nefesin çay tütsülü ilkbahar. Efsaneler anlatır duruşun haza suya. Çaya renk ve ıtırdır tavrın edan ve nazın. Bu minvalde göz hasret nice demdir uykuya. İçindesin sükutun suskunluğun niyazın. E bu garip neylesin çay tütsülü ilkbahar! Ankara, 25.03.2014 İ.K |