Sözcüklere boğuyorum dünyayı,
zaman kirleniyor avuçlarımda
yeniden başlamak için çok geç.
Aldırma giden zamana,
kalamadın gönlümün bir kenarında,
sığmadı işte bir yüreğe iki sevda
odamın penceresinde iplik iplik esen rüzgar
içimde esiyor şimdi...
Dışarda kar, buz gibi ayaz
içimde fırtınalar/
kaçıyorum bu gece bu şehirden
terkediyorum istanbul seni..
Koymadı sözlerim /
dokunmadı yüreğine..
Sıska yüzlü insanlar,
kelepçeli bilekler /
çekilen onca emekler.!
Yok say.! hepsini ve sil...
Elveda istanbul..

Garip bir boşluktayım
kocaman vee karanlık
ipsiz kuyular,
ipsiz ve dipsiz..
intihar tetiğinde ellerim /
ağır vurmada kalbim,
sevdanın kapılarını çınlatarak
bu şehri terkedeceğim..
Belki birkaç hatıra
kalırsa benden sana,
iyi bak ona, (sakla)
benden bir iz (hatıra sana)
istanbul bana ağla.!
sensiz ölmek zamanı şimdi..!