ÇOCUKLUĞUMUN YAĞMURLARIçocukluğumun yağmurlarını özledim ıslatmazlardı yağarken evsiz yetimleri üşütmezlerdi gözlerden akan yaşlara karışmazlardı yürürken bedbaht sokaklarında bu şehrin avare gezmezlerdi sokaklar ıslanmazlardı o yağmurlardan kirden pastan arınırlardı sadece pırıl pırıl parlardı topraklar bereket kokardı annemin elleri gibi çatlamazlardı kerbelası susuzluktan çay bahçeleri yeşile boyardı renklerini fındık dalları uzar uzarda ağaçlara yetişirdi sel olup akmazlardı delicesine evlerin bacalarından girip sular canları yakmazlardı çiçekler renk renk kokardı yeşıller arasında gökkuşağı kıskanarak bakardı özledim çocukluğumun yağmurlarını yağmur altında bana yarenlik eden dört ayaklı dostlarımı bile özledim çocukluğumun tüm anılarını |