BÜYÜTÜLDÜKayıp bir şehirdi çocukluk Gökyüzünün yağmurlarını esirgemediği Gecekondu odalarının nemli duvarlarında Hayalleri geliştirecek oyuncaklardan uzak Gerçekleriyle yüzleşerek hayatın Hoyrat esen rüzgarlarla büyütüldü Büyüyemedi belki de bu yüzden Hala çocuk saflığında yüreği “Kadın” yazmışlardı kimliğine Suç gibi, suçlu gibi bir şeydi Koparıldı uçurtmaların ipleri Pini çekildi ruhun Sessiz çığlıklar oldu isyanları içinde Törpülerken hayat durmadan Mavi şarkılar söyledi usanmadan Büyütüldü Büyüyemedi belki bu yüzden Hala çocuk saflığında yüreği Karanfil kokulu çocuklar Solgun benizli işçilerdi arkadaşı Cinsiyetsizdi hepsi Kirli yağmurlar biriktirirken suları Ürkek gölgelerin korkusunda Kayıp bir zamandı gençlik Katık edilen ekmeğin yoksunluğu Yoksulluğa değildi ki isyanı Kendince büyüdü Belkide büyüyemedi o yüzden Hala çocuk saflığında yüreği Kayıp şehrin güneşi doğ artık Son mevsim bu Badem çiçekleri var değilmi hala Ezber masallar bozulsun artık Kızıl bir rüzgar dağıtsın saçları Işıldasın yer gök Büyüsün çocuklar Büyütülmeden Çocuk saflığında yüreklerle kocaman |