Dilenci ruhum köşe başına çömelmiş
el açıp seni dileniyor her sabah
düşlerim medeniyetsiz ülkelerin coğrafyasında kayıp
koynumda yalnızlığım ah’larla cebelleşiyor
nefesim menzil alıyor,dilim keskin bir kılıç
kekeme sevdamın isyanı çoğalıyor
demlenen susuşlarında

mahşeri kalabalık etrafım
neyin nesi bu ?
yüreğimde sevdanın selası okunmakta
vakitsizce,habersizce
hercai miydi yoksa öldüren
katili kim peki bu sevdanın?

bakmayın bana öyle
zemheri soğuğu gibi
çığ olup düşüyor üzerime tüm bakışlar
heybemin ağzını açtırmayın !!!
zulamda birikmiş susuşlarım var
haddini aşar korkarım
susun alabora olmuş tüm duygularım

yanık kokulu gurbet akşamları
yok öyle sizin oralardaki amber kokulu çiçekler
açmıyor gönül dağlarımda
kurak toprak misali gönlümün yamaçları
efkarım demlendikçe demleniyor en koyusundan

hüzünlü bedenim telaş içinde
kahve gözlerim ıslak ıslak isyanda
yüreğimin şehri yangın yeri
hep bir ağızdan çığlık atıyor
kalbime giden yollar kapanmış
barikatlar geçit vermiyor
merhamet yoksunu duygularıma

bu isyan neyin nesi
acıların gözlerini yumduğunda son bulacak
ayaklarım üşümüş ölü sıfatında
dudaklarım süreler okuyor
ölmüş bir hayata itafen
hoşça kallar arasında
isyanım kıyamette son bulacak
basın sağ olsun
üzme kendini
bak bir şiir daha öldürdü seni
Gülbin Özer (Altun)