İzmir DüşerseHayat önce usulca çekip gider saçlarından titremiş düşer gece, gündüz... koluna taktığı yalnızlık düşüp kırılır ansızın o kadar hisli o kadar yorgun başladı ki durup durup dökülüyordu kirpikleri zımpara hışırtısına benzemişti yağmur iliklerini açıp iliklerine kadar soyundu anladık ki eylül bu anladım ki petunyalar güz gülü savurulup durdu telaşlı bacaklarını bir limana bağlayıp düş kasetleri sardı yanmış gümüşler etrafında soyut, somut ne varsa eritti sakladığı çarpıntı kıpkırmızı tutuşmuş pantolonu ruj yanığı fırlamıştı O, kanarsa boz florasanların altında mor salkımlar düşer toprağa demlendikçe soğuk kıyı kentleri donar ürperir iki çıplak el ayışığı’nın koyusunda kalır izmir... 17.01.08 |
iliklerini açıp
iliklerine kadar soyundu
İzmirin kızları yosun,yosunları kız kokarmış...
Bu dizeler de yağmurun serinliği ve dinginliği sinmişti o muhteşem güzelliğe....
kutluyorum Ferhat...
Sevgimle...