Yabancıdizime uzanan bu kimsesizlik en kuytu yanıma dokunuyor ve o ninni Haliç’in her yanına devrilen anason gibi yakıyor tenine bile dokunamadan yabancı şehri terk ediyor patlayan soğuk cüzdanımda kimliğimi görsen tanıyamazsın ağzı açık unutulmuş şarap şişesi gibiyim kaskatı bacaklarım seğiriyor o bilir yeşil paltonun sol cebinde ciğaram çoktan gazı bitmiştir çakmağın ya da donmuştur elim değmeyeli o giderken gardrobu mum yakmıştır bütün gümüşler erimiştir bense sabundan ocak vapurları kaldırıyorum Şubat’a gebe. Asithane Fotoğraf: Ferhat BİÇER |