Sen Çiz RessamBir bebeğin gözlerinde çiz beni Tek duygu mutluluk olsun. öyle masum, Öyle sevecen ve öyle sevimli görünsün yüzüm... İnandır kaleminin kömürüyle Önce beni Sonra tüm babaları... Günde dört saat uykuyla Çalışmaktan yarı baygın kalmış, Yine de evladının üşüyen sırtına bir kaban bile alamayışını düşünen tüm babaları inandır... inandır ki Bir anlıkta olsa Baktığında yürekleri ısınsın. Onun sıcaklığıyla yansın sobalar Ve onun sıcaklığında tütsün tütmeyen ocaklar... Sen çiz kafandaki o saflığı,tazeliği.. Ki kaldıysa zerre kadar sende de! Benim hayal gücüm yetmiyor anlatmaya Ressam Yetmiyor bu kör düzeni düşlerimde dahi bozup yeni düzenler kurmaya Gücüm yetmiyor... Yada En kuru tarafıyla boyanın, gizle her fırçasında. Gizle ekmeğine yağ sürüp yiyemeyen bu dünyanın kuru aşa muhtaç yetimlerini. Hani "Gözün görmediğine gönül katlanırmış ya" İşte o görmeyen gözlere ithaf et Ressam. Filistinli bir annenin feryadını çınlat kulaklarda Tualin asıldığı taş duvarlar sızlasın... Renklerin cümbüşlüğün de sevsin babalar çocuklarını Kirlenmesin hayalleri! Kirlenmesin üşüyen minik yüreklerin duaya açılan elleri ! Haydi ben bıraktım kalemi. Sen çiz ressam benim umudumu Tükenmişlik varken bu kollarda kalem tutmaz bileklerim Kalem tutmaz Sen çiz... Asiyim Asabiyim |
Evlatlarıdır tek düşünceleri
Dört değil bir saat uyumaya da razı gelirdim...
Döndüğünde saçlarını okşayabileceğim
Sevgiyle bağrıma basabileceğim
Sevgimi ve şefkatimi verebileceğim
Bir kızım olsaydı...