Yazamadığım ne varsa sana dair
iç çekişlerimle birlikte gözyüzünde asılı hâlâ
Sevmek gelmiyor içimden yadigar televizyonu
kabından hiç çıkarmadığım, tozlanmış gözlüklerimi
Gittiğinden beri güneş girmedi eşyalarla dolu odana
Ne garip her sabah sesini duyuyorum sanki
Kapıyı aralayıp burdayım diyecekmişsin gibi geliyor


Biliyor musun?
ne çok isterdim bir Alzheimer hastası olmayı
Öğrendiğim, adına sen koyduğum ne varsa unutmayı
Eve gelirken adresimizi hatırlamamayı
Hatta kaybolmayı . . .


Kelimelerin yerlerini değiştirip anlamsız cümleler kurmayı
Gün gün aklımın defterlerini sıfırlayıp
İçimi kanatarak senden uzaklaşmayı
Ve bir gün seni gömdüğüm mezara toprak olmayı
Ne çok isterdim ardına bu hastalığa tutulmayı
Unutmayı . . .


yaşayamıyorum
aldığım her nefes ciğerime batıyor
şurdan çıkıp ekmek almaya bakkala bile gidemiyorum
takvim 14 şubat
saatse beni bıraktığın yerde hep
sabaha karşı 05:01 . . .




Asiyim Asabiyim




"Remzi Kurnaz a Sevgilerimle. . ."