Sen babamın bana kalan gözyaşlarısın
Yoksul sokağının kaldırımlarında buldum
Umuda çekilmiş duvarların ardında
Bir hırsızdım, gözlerine sokuldum

Bir yabancı yüz bir iğrenti her yerde
Saklandım karanlığına yaşamın
Hayali büyütmek için şiirlerde
Dudaklarından zehir içtim akşamın

Zamanı ana rahminde öldüremezdim
Bilmezdim yaşamanın oyunbaz yüzünü
Kimseye gücenesi yok anneciğimin
Sonsuz zenginliğinin koltuğunda uyuyor
Alabildiğine geniş, alabildiğine temiz
Kerpiç hayalleriyle bir oğul örüyor
Oysa ne yalan ne riyakar ne zalim
Ki hayat iklimlerini arsızca sömürüyor

Bir doyumluk gözlerinden kalan
Kurak dağlarımda sıra sıra serap
Ne zamandır bu rüyada fecir
Ne zaman yüzünden doğacak mehtap

Zamansız ümitsiz ekmek arası sevdam
Her aşk ayrılığın gülümseyişidir
Kanamak gece yarısı göz bebeklerinden
Ve ölmektir aşk, en saf yerinden