Madenci
Ekmeğin kokusu ölüm kokusu
Birkaç parça umut bir yudum da su Gelir mi ocağın acep uykusu Yaşamak kömürden ecel kömürden Her dakika bir taş düşer ömürden Kim ne der duyulmaz toprak sağırdır Anne baba hele evlat ağırdır Bir dağ gibi kalbe çöken bağırdır Düşünür düşünür çözülmez soru Aç kalmak mı zordur emmek mi koru Bekler ki toprağın kalbi yarılsın Bekler ki bir müjde koşup sarılsın Acının adı yok kime darılsın Susar da ölmenin tadında kalır Belki bir bebeğin adında kalır Usul usul çeker son nefesini Duyar diye belki bir can sesini Sonra sol yanına gömüp ye’sini Ellerini bir bir banar uykuya Kuş tüyü yatakta kanar uykuya |