Akşam OluncaYaşamın aydınlığında saklanan hüzün, Belirir siyah bir elbise içinde Akşam olunca. Bütün duvarlar adını çağırır, Tutar ellerimden aynalar, Söylenmemiş ne kadar şarkı varsa Kulağımda sur sesi… Bir yudum su, masanda aynı çiçek, Aynı film oynar televizyonda… Aksi olmamışlığın Sessiz ve kara, gözlerinde gecenin. Bir ürperti hatıralarda Ben susarken. O çılgın çocukluğun Nazenin bir yalnızlıktır kucağımda. O metruk tavan arası umut Sol yanımda. Bütün yarım kalan aşklar adına ölürüm Akşam olunca. Ve gülerken Yüzümde koca bir İstanbul tutuşur, Sokak sokak yanar ayak izlerin. İçimde bir kuyu ; Soğuk ve derin, Sonsuza açılıyor gibi Sen annenin koynunda uyurken Yenice sevdaların neşesiyle… Akşam olunca Yeniden okunur hikâyemiz Yağmurlu bir yüzün çizgilerinde… Nedamet şakaklarımda yağlı bir kurşun. Keşkelerimden usanır beynimi kemiren ur. Sonra, Bütün madde uyur akşam olunca… |
harika bir özlem dolu şiirdi..
kutlarım..