cismimi uzağa attım da n’oldu
ruhumu yurduna sürdüm bilmeden
akılı yakine kattım da n’oldu
kendi defterimi dürdüm bilmeden @..

cananı can bilip candan bezdiğim
şu toprak şu yollar şu yurt gezdiğim
hece hece akarsuya yazdığım
şiirim ezberim virdim bilmeden @..

aşk odu değdikçe yaralarıma
ışık buldum sandım karalarıma
sızlayışlar katıp naralarıma
nâzafer harplere girdim bilmeden @..

bilmenin sarhoşu cehlin esiri
aklın ruha onun aşka tesiri
hem öğrendim hendeseyi kesiri
hem hiçe karıştım.. sordum bilmeden @..

zamanla mukayyet olan aklımı
mekandan çıkardım bütün saklımı
bana akil diyen bilmem haklı mı
aklımı aşk ile yordum bilmeden @..

üstümde gök varmış fark edemedim
göremedim.. gördüm.. çark edemedim
yandım yandım yine terkedemedim
saati ölüme kurdum bilmeden @..

bağda gül var dendi ben seni sandım
rüyada endamın servidir sandım
yalan idi dünya seninçün kandım
Hakkı hakikati kırdım bilmeden @..

üstüme kir pası sindi dünyanın
git dedin perdesi indi dünyanın
neyini seveyim şimdi dünyanın
ruhumu batağa sürdüm bilmeden @..

dinlemedim eşi dostu yareni
yine send’aradım senin hareni
vaslında da bulamadım çareni
hicranı kalbime sardım bilmeden @..

aksimi aynaya ahımı suya
düşürdüm ki ciyfe içimi yuya
bu aşk dedikleri bir sırlı boya
önüme gelene sürdüm bilmeden @..

münzevi bir ölüm bir de sen düşü
anda bahar eder boranı kışı
muhalif kırkına dayadı yaşı
sakalın akında gördüm bilmeden @..

@.. Şükrü Özmen