Yaşamak bizim için
Sonsuz sarı

Göğün altında nehirleri vardır elbet
Allah’ın

Suda plaktonları da
Ki mavidir yaşadıkça
Ölünce müsilaj

Ölüme karşı
İsevî bir yanakla kaplansak bile
Vandallığımız boyar
Prangaları
Zulme karşı

Öyle sessiz
Öyle durgun
Öylesi istemez
Öyle tok

Bizim bir tarih bilincimiz
Bir kaplumbağaya yanmışlığımız yok diye
Ürkmeyiz diye gecenin 4ördünden
Kumlu sarılığımız
Silkelenir sanılmasın
Yenimizden

Ellerimiz telaşla ve boş
Buharlı aynayı
Kedi sırtını
Makinistin karısını
Aynı kolaylıkla
Okşayabilir

Hiç bitmez göğü alnımıza siper edişimiz
Rüzgara direnmeye
Tenezzülsüzlüğümüz de.

Biz aşkı iki yakasından kavrayıp
Sonbahar ortasında bir çöle sürükleyebiliriz
Kalbimizin gönderine de
asabiliriz
Bayrak niyetine

Buna benzer şeyler hep olmuştur
Bir şiir demlenmeden hemen önce ve
Her seferinde

Kulağımızda melek sesleriyle
Şehrin tantanasına
Katlanmak kadar
Kahramanca
Dünyanın bütün çöllerinde sarı
Bütün arkaik hikayelerinde
Göğe bakan kumca

Öyle istedik diye olmadı
İstemezlik.

Gecenin laciverdine
Kurusun diye astığımız her şey
Tutuldu ay benzeri

Kırıldı kapılar
Döküldü camlar
Odalar dağıldı
Bize hayat kattı giderek
Sakallarımıza düşen aklar

Öyle sessiz
Öyle durgun
Öyle
Yok..

@..

ŞükrüÖzmen

Yirmi7ediAraLıK2bin20i2i