Zeki Müren Üstüne Gece Konuşmaları (Baha Öztop & Şükrü Özmen)** ** Ağzımda durmaksızın büyüyen cümle Yıldızların yırtıldığı tam da şu an Ah bu ne yalnızlık Kimi zaman kimsesiz kimi zaman an Beni değil seni de delen aksak Radyonun mırıldandığı sestir bastıran Ben bu camiden de geçtim nerede hakikat O azgın rüzgar, o yalnız tabiat Ve buruşturup attığımız aşk sonra Böylece bir yangını tam da küllerinden Dingin ve bahtını sorgulamadan sanma ki Geniş bir göğüs ile yaratılan alemden Seni anlatıyorum dur daha bitmeden Bulutlar ayaklanıp kaldırıyor başımı Bu nafile çabadır beni yavaşlatan Ah şurada dikili ağaç uzak orman Ve yüzüme bakıp bakıp kanatlanan kargalar! Sen ormanı düşündüğünde kalkan asfalt Geçtiğin sokaklarda inleyen muhakkak Bu terzi var al bunu saklı bir makas gibi Ne yazık sonunda kuma girdi de Seni ve kalbini anlamaz bu tabut Cebinde toprağı sorguladığın zaman Suyu anlat ona o der ki deniz mi? Yosun dersin bir de belki tevrat Alacalı kelimelerdir bunlar al bunu de Vazgeçtim de sıkıldım de boş ver de Öyle yorgun öyle muhtelif öyle işte öyle Bir köprü düşün adım attım bitirebilirdim de Ve şimdi tam da ağlaya bilecekken Gelen ilk esnemeyle küfre ilk adımı atıverdim Bahtıma bir güneş doğmayı versin Gönlümün ışığı gözlerin yeter Baha ÖZTOP Şükrü Özmen |