HİÇBİR YOLCU TANIDIK DEĞİL ...
Asırlardır bir otogardayım,
Biletim yok, kimliğim de… Bekleyenlerim nerde, Gidecek bir yuvam var mıydı, Neden burdayım, Cevabı olmayan binlerce soru… Umudum zamana direndikçe buralıyım, Belki de birini bekliyorum, Bekleme salonunda öğrendim, Gözyaşlarımı içime akıtmayı… Hergün yüzlerce vedanın, Binlerce kavuşmanın sessiz tanığıyım, Tabloda benden başka herkes var, Ne kavuşuyorum, ne vedalaşıyorum, Hani bazen çare çığ altında, Zaman donar, iç sesimiz üşür de Olmayacak kavuşmaların, Gelmeyecek yolcuların… hayaliyle tükeniriz peronlarda... Otobüslerin camlarında tanıdık gülüşler aramak Yoruluncaya kadar el sallamak, ağlamak... Bir kadın kokusunu bekler gibi telaşlanmak sarılmak, misafir etmek gülen gözleri... ne kadar çok istedim bugün İnsanım çünkü. Hiçbir yolcu tanıdık değil, Kimseye ait değilim ben de, Kime sallayacağım ceplerime sığınmış ellerimi… Alperen Ozan |
Beğendim…
....................................... Saygı ve Selamlar...