S A R I L ...Ona rastladığımda, Yorgundu, Hüzün kokuyordu teni, Kanıyordu, yitik yılları! Islaktı, gözlerindeki aşklar. Dudakları açtı, Teni de... Yokoluşa yolculuktan dönüyordu, Sus, Konuşma, Anlatma, Sorma, Anla ve, sadece ’SARIL’ diyordu... ... Alperen OZAN |
Özlem ve hasret güzelliği bu şiirde sevdalanmış.
Beğendim…
....................................... Saygı ve Selamlar...