Biz Sevmeyi Kaybettik
Ve sevmek yoktu bize
Biz ki çoktuk sevmelere dolu dolu Bir kadının uğruna ölürken gülümseyip Yada dizilişi bebeğin kurşuna ana karnında Biz sevmeyi çoktan kaybettik Hiç mi adam değildim nazarında dedi şair Susuyorum ona b/akarken uslu uslu İçiyordum şiir dolu sür/ahiden habire O her kadeh indirdiğinde dudakl/arından Sonra her dud/akları aralandığında S/öz yaşları noterince tasdik onaylasada Biz sevmeyi çoktan kaybetti Sokakları susturabiliyorken us’unda An geldi pelt/eledi dili şizofrenice Can geldi vurdu yerden yere poemi Ve bir süre işsiz sessiz dad/andı Baktı olm/ayacak kaldı başı önde ironikçe Daldı son kadehin karanlığına g/ecenin Sonrası mı ? G/ecesini kaybeden hatırlarmı ki sabahını Sonrası olmadı ki hiç !!! Zaten o şairde yoktu aslında |
Yüreğine sağlık
Kalemin susmasın üstadım
________________________________Saygılar